Volejbollistja, prezantuesja dhe Miss-i i njohur shqiptar Cindy Marina ka dhene nje interviste per te përditshmen italiane (www. gazzetta.it), ku flet per jetën e saj, pasionet dhe ëndrrën per te prekur skenën e Ariston!
Ajo ishte magnetike në parket duke luajtur, në një pasarelë dhe ende është në stadium me mikrofon në dorë. Fiziku i modeles, vendosmëria e sportistit, aftësia gjuhësore e gazetarit. Cindy Marina, e lindur në vitin 1998, është lojtarja anësore e televizionit shqiptar OversportTV për ndeshjet tona të Serisë A. Me një të kaluar si volejbolliste dhe pjesëmarrje në kompeticionin Miss Universe, Cindy tashmë është vënë re dhe duartrokitur nga publiku italian në disa raste. Ajo ka një lidhje të veçantë me vendin tonë, me shumë ëndrra trengjyrësh në sirtarin e saj shumë personal: “E kam dashur Italinë që e vogël: të afërmit e mi jetonin në vendin tuaj dhe unë kaloja pothuajse çdo verë me ta: Më pëlqen ushqimi italian. Arkitekturën dhe historinë pas qosheve të çdo qyteti. Njerëzit janë të sjellshëm, të pasionuar dhe duan të shijojnë jetën”
Çfarë ju pëlqen në punën tuaj në vend të kësaj?
“Është emocionuese të jesh vetëm disa hapa nga fusha dhe të ndjesh energjinë e tifozëve. Në të ardhmen do të doja të isha pjesë e një rrjeti të madh me kohë të plotë në Itali apo SHBA. Tashmë kam pasur mundësinë të bashkëpunoj me kohë të pjesshme me Milan Channel dhe me CBS Sports, një nga rrjetet televizive më të rëndësishme në Amerikë: ishte një rezultat i shkëlqyer për karrierën time”.
Dhe ëndrra juaj jashtë sportit?
“Dalja në skenë në Sanremo pranë Amadeus. Festivalin e kam ndjekur gjithmonë që e vogël: do të ishte e mrekullueshme të zbrisja shkallët e teatrit Ariston”.
Si përgatiteni për ndeshjet?
“Që kur është përcaktuar kalendari, kam studiuar skuadrat që do të më duhet të ndjek live, duke qëndruar e përditësuar për zhvillimet e përditshme. Fundjavat i dedikohen gjithmonë shikimit të ndeshjeve. Natyrisht është traditë të lexosh Gazzetta dello Sport për çdo informacion të minutës së fundit”.
Sa kohë shpenzoni duke u kujdesur për trupin tuaj gjatë javës?
“Më pëlqen të bëj një jetë aktive dhe të shëndetshme. Kjo është arsyeja pse unë përpiqem të stërvitem të paktën tre herë në javë. Pjesa e ngritjes së peshave është e dobishme sepse zbuloj se trupi im ndihet më mirë kur muskujt e mi janë të tonifikuar. Më pëlqen edhe të kërcej: ndonjëherë shkoj në mësime kërcimi me miqtë e mi. Kohët e fundit kam filluar të luaj edhe padel: më duket një sport vërtet argëtues”.
A praktikoni pilates apo joga?
“Unë i kam provuar të dyja, por aktualisht nuk kam se si ta ndjek këtë rrugë. Megjithatë, ato kanë përdorimet e tyre. E kuptova menjëherë këtë: në fakt të detyrojnë të lidhësh mendjen dhe trupin gjatë lëvizjeve. Pra, në përgjithësi, ata i forcojnë të dyja.”
A ka luajtur volejbolli një rol të rëndësishëm në jetën tuaj?
“Që e vogël kam luajtur shumë sporte, përfshirë futbollin. Nëna ime ishte një volejbolliste profesioniste në Itali dhe Shqipëri dhe më inkurajoi të provoja. Isha 10 vjeç dhe ishte dashuri me shikim të parë. U stërvita fort menjëherë: qëllimi ishte të fitoja një bursë në universitet dhe të luaja në një nivel profesional”.
Dhe si shkoi?
“U futa në Universitetin Duke, ku luajta dhe studiova në vitin e parë akademik. Më pas u transferova në Universitetin e Kalifornisë Jugore për të vazhduar karrierën time në volejboll dhe për të përfunduar studimet në “Marrëdhënie Ndërkombëtare, Çështje Globale”.
Cili ishte roli i tij në fushë?
“Unë kam qenë seter. Gjithmonë më ka pëlqyer ai pozicion sepse loja e skuadrës kalonte nga duart e mia. Nuk është vetëm fiziku që duhet në rolin tim, por edhe strategjia: je drejtuese e skuadrës, pak si në futboll për një mesfushor që luan në treçerekun e fushës”.
Çfarë ju ka mësuar volejbolli?
“Ai më mësoi të jem elastike në të gjitha situatat dhe të kërkoj gjithmonë një zgjidhje për problemet: gjërat nuk shkojnë gjithmonë sipas dëshirës suaj. Skuadrat e afta për të kapërcyer vështirësitë janë ato që në fund fitojnë. Ky koncept është edhe baza e përditshmërisë sime”.
Çfarë rezultatesh keni arritur në karrierën tuaj?
“Në shkollën e mesme, unë u zgjodha si një nga 5 lojtarët më të mira në Amerikë për grupmoshën time dhe u nominova për një nga çmimet më prestigjioze që një atlet i shkollës së mesme mund të fitojë: Gatorade Lojtari i Vitit. Në Universitetin e Kalifornisë Jugore e drejtova ekipin tim në një përfundim “elita 8” në Kampionatin Kombëtar. Në moshën 17-vjeçare pata nderin të luaja me kombëtaren shqiptare të volejbollit dhe u bëra titullarja më e ri në histori”.
Kur ndryshoi jeta juaj?
“Kam luajtur volejboll për 12 vjet. U diplomova gjatë pandemisë kur edhe sporti u ndal plotësisht. Në atë kohë më ofruan punën që bëj tani: reporter i Serisë A italiane në një kanal sportiv shqiptar. Nuk do të kisha mundur kurrë të jepja 100% edhe si gazetare edhe si sportiste. Kështu që vendosa të hap një kapitull të ri në jetën time. Ishte jashtëzakonisht e vështirë sepse të qenit sportist ishte identiteti im”.
A ka më shumë presion në një ndeshje volejbolli, në konkursin e Miss Universe apo të shikosh një ndeshje live?
“E njëjta pyetje më është bërë në skenën e Miss Universe, kur u zgjodha mes 20 konkurrenteve më të mira. Në secilin nga tre rastet ka një sfidë për t’u përballur. Nuk mund të them se një ndeshje volejbolli është e “vështirë”, sepse nga këndvështrimi im ka qenë gjithmonë e natyrshme të jesh në fushë”.
Miss Universe?
“Konkursi i bukurisë ishte një përvojë unike: ishte një nder të përfaqësoja vendin tim. Ndjeva shumë presion për faktin se miliona njerëz po më shikonin nga e gjithë bota. Doja shumë t’i jepja Shqipërisë imazhin më të mirë të mundshëm. Përfundimi i vendit të njëmbëdhjetë ishte një rezultat historik”.
Më në fund televizori…
“Televizioni ishte një risi që më lejoi të ndiqja nga afër sportin. Në të gjitha këto përvoja kam mësuar se përgatitja e kujdesshme është baza e suksesit. Kur vjen koha për të kaluar live, përpiqem të mos shqetësohem për asgjë jashtë kontrollit tim dhe thjesht të shijoj momentin.”
