Në Vatikan, lajmi për përkeqësimin e Papa Françeskut ka krijuar një boshllëk të thellë. Një nga Papët më energjikë të historisë po përballet me probleme në frymëmarrje. Pa fshehur asgjë, pa e dramatizuar. Deri dhjetë ditë më parë, ai ishte ende plotësisht aktiv, mes takimeve dhe angazhimeve jubilare. Të premten në mëngjes mbajti fjalimet e zakonshme, me pak vështirësi në frymëmarrje dhe në të folur, më pas hipi në makinë dhe u shtrua në spital. Që atëherë, nuk është parë më.
Papa ka ndjekur me përpikmëri trajtimin. Nuk ka lejuar që sekretarët e tij të qëndrojnë me të. Ka vazhduar të punojë, ka pritur Giorgia Melonin dhe pak të tjerë, ka bërë shaka, por nuk ka dashur të tërheqë vëmendje.
Dhe kur në orët e fundit kur u përhap lajmi se gjendja e tij po përkeqësohej, alarmi u shndërrua në lutje.
“Nuk dua të flas, preferoj të pres dhe të lutem”, thotë një kardinal.
“Nuk kam informacione të reja…”, shmanget një tjetër, ndoshta sepse i ka.
Të tjerë zgjedhin heshtjen e plotë.
At Antonio Spadaro, jezuit si Bergoglio dhe bashkëpunëtor i tij i afërt, poston në rrjete sociale vetëm një ikonë me duar të bashkuara në lutje.
“Mendimet tona janë me Atin e Shenjtë”, thotë nga Bergamo Sekretari i Shtetit, kardinali Pietro Parolin, “dhe lutjet tona janë për shëndetin e tij”.
Zhurmë dhe heshtje
Paprítur, diskutimet mbi dorëheqjen e mundshme, skenarët hipotetikë dhe intrigat politike veniten. Jashtë, në Sheshin e Shën Pjetrit të ndriçuar nga dielli, dëgjohet gjallëria e turistëve dhe lutjet e pelegrinëve që rreshtohen për të kaluar Portën e Shenjtë. Kur ata ndërthuren, vullnetarët e Jubileut hapin dhe mbyllin gardhet mbrojtëse.
Brenda Vatikanit, në korridoret e heshtura të Shtetit Papnor, mbizotëron pritja. Një botë e mësuar me strategji dhe thashetheme hesht; mbeten vetëm shikimet e shqetësuara, fytyrat e tendosura, pëshpëritjet e pakta. Një situatë gjithnjë e më e ndërlikuar
Për bashkëpunëtorët e Papës, kjo ka qenë një javë e vështirë, e mbushur me shpresë dhe pasiguri.
Në fillim, ndjenja se Papa nuk dorëzohet, se “gaucho” vazhdon të bëjë shaka, se një njeri me forcë të jashtëzakonshme dëshiron të kthehet sa më parë në Shtëpinë Santa Marta. Por më pas, frika se situata po bëhet më e ndërlikuar çdo ditë, se shpresa nuk është shuar, por është dobësuar, duke kërkuar gjithnjë e më shumë vullnet dhe forcë.
Reflektimet e fundit përzihen me diagnozat mjekësore.
“Thonë se terapia nuk po funksionon, se infeksioni është tepër rezistent”, psherëtin një prift.
“Është koha t’ia lëmë gjithçka në dorë Zotit”, thotë qetësisht një kardinal.
Besim dhe arsyetim, pyetje dhe lutje.
Dy rrugët
Të shërohet apo jo. Të dalë nga kjo situatë apo jo.
Papa Françesku prej ditësh ndodhet në një moment vendimtar. Askush nuk e ka mohuar këtë, por gjithçka ka ndodhur larg bujës mediatike.
Edhe në këtë moment, ai ka dashur të ruajë kontrollin. Për ditë me radhë, u ka kërkuar mjekëve të tij diskrecion, por njëkohësisht i ka nxitur të tregojnë realitetin e situatës.
Gjatë konferencës për shtyp në spitalin Gemelli, një fjali u përsërit disa herë nga profesori Sergio Alfieri, i cili citoi vetë Papën:
“Ai na tha, dhe kështu është, se të gjitha dyert janë të hapura”.
Më saktë: “Siç e tha vetë, dera mbetet e hapur për të dyja mundësitë”./La Repubblica
